Tworzenie bajek dla dzieci

CO TO JEST JĘZYK? João uwielbiał soboty, to był jego dzień, aby iść na plac w pobliżu jego domu i bawić się z dziećmi z sąsiedztwa i innymi, którzy zawsze tam się pojawiali. Jak tylko zadzwonił alarm, wyskoczył z łóżka i pobiegł do łazienki, nie mógł wpuścić swojej młodszej siostry przed sobą, gdyby tak się stało, musiałby czekać pół wieku na jej wyjście. Wychodząc z łazienki, spotkał swoją siostrę i powiedział: — „Vrienda uk beliskas” - Co to za język? zapytała siostra, już wchodząc do łazienki, żeby już nigdy z niej nie wychodziła. João był zaskoczony tym, co właśnie wyszło z jego ust, ale kontynuował swoją drogę. Przebrał się i pobiegł do kuchni na śniadanie. Kiedy przybyła matka, powiedziała: "Chcesz mleka czekoladowego?" — „Nari dunga!” - Co to za język? zapytała matka. João zaczął się martwić, nie wiedział, co się dzieje i powiedział matce: — „Liu quema w tym churras!” — João, nic nie rozumiem! Zatrzymaj tę grę! Mam dużo do zrobienia, wyobrażam sobie, że nie chcesz dzisiaj mleka. Chłopak zaczął się naprawdę martwić i jeśli nikt go już nigdy nie zrozumie, pobiegł do swojego pokoju i postanowił iść na plac, może ktoś mu pomoże. Plac był pełen dzieci z sąsiedztwa i innych dzielnic, zobaczył swoją grupę grającą w piłkę, podszedł i powiedział: — „Peli di fi lo lipem! Vrotor tarator!” - Co to za język? wszyscy pytali. A João mógł tylko wypowiedzieć słowa, których nikt nie mógł zrozumieć, jego przyjaciele zaczęli się z niego śmiać bez przerwy. Chłopiec był smutny i poszedł usiąść pod drzewem, tam zobaczył, że jeden z chłopców, który biegał z grupą, upuścił torbę kulek, nie zauważając. Wstał i poszedł po torbę, gdy tylko gra się skończyła podszedł do chłopca, który zgubił kulki i powiedział pokazując, co miał w rękach: — „Vragora gomera lutiba merole pum”. - Co powiedziałeś? zapytał chłopiec. — „Vragora gomera lutiba merole pum”. – Że pierdnąłem? A co robisz z moją marmurową torbą!? Ukradłeś? — „Diem!” krzyknął Joao. Po tym „diem” rozpoczęły się zamieszki, wszyscy krzyczeli na João, myśląc, że ukradł chłopca, a ponadto nazywali go pierdnięciem. Bałagan nie przerodził się w brzydką kłótnię, ponieważ dziewczyna w wieku João, która widziała całą scenę, łącznie z workiem kulek wypadających z kieszeni chłopca, weszła w sam środek zamieszania i powiedziała: „Widziałem wszystko, co się wydarzyło!” Upuściłeś tę marmurową torbę na podłogę, a ona ją zabrała, a on ją oddaje. João spojrzał na dziewczynę i wdzięcznym tonem powiedział: — „Metuki yefo bidu”. I ku ogólnemu zdumieniu dziewczyna odpowiedziała: — „Emet motek”. Wszyscy teraz śmiali się z dziewczyny i postanowili udać się w inne miejsce na placu, João otworzył uśmiech i powiedział: — „Lestus brutis devocos mocus”. - Tak, doskonale rozumiem twój język - powiedziała dziewczyna. Następnie powiedziała João, że pewnego dnia obudziła się, mówiąc językiem, którego nikt nie rozumiał, wydawało się, że mieszka na innej planecie niż inne, ale z czasem znalazła inne dzieci, które również czuły to samo. – Czasami wydaje się, że nikt nas nie rozumie, prawda? — „Nari” Rozmawiając więcej z dziewczyną, która nazywała się Sofia, João stopniowo zdał sobie sprawę, że jego język wraca do normy. — Sofia, tak bardzo „dziękuję”, ups, myślę, że wciąż mam jakieś pozaziemskie słowa w gardle. Obaj śmiali się z „obrigadis”, umówili się na spotkanie w drugą sobotę na placu i pożegnali się. W następną sobotę João pobiegł na śniadanie, gdy był przy stole, przybyła jego młodsza siostra, matka spojrzała na córkę zapytała: "Marino, chcesz trochę chleba z twarogiem?" — „Zaułki mutantów!” – Co to za język, Marina? powiedziała matka. João wstał od stołu, poklepał siostrę po głowie i pobiegł na plac. KONIEC