Kolegium Architektów na Teneryfie

Colegio de Arquitectos Tenerife

przez Derek Pedrós @derekpedros

390
7
0

(Przetłumaczone automatycznie z języka hiszpańskiego)

Dlaczego ruch i przestrzeń?

Ciało, a dokładniej ruch, ma sens w kontekście przestrzennym.
Zarówno naturalne, jak i sztuczne.
Nie ma powodu ani motywacji do ruchu, na który nie ma wpływu
dla przestrzeni, w której przebywamy, niezależnie od tego, czy tańczymy, czy chodzimy.

Przez długi czas skupiałem się na naturze jako kontekście i
jako źródło inspiracji do wyjaśnienia tego ruchu.
Z biegiem czasu architektura stała się moją ciekawością.
Stając się osią moich badań i pracy.

Interesuje mnie, w jaki sposób inspiracja może pochodzić z przestrzeni zabudowanych, ze sztucznych miejsc.
Chcę odkryć, jaki związek powstaje między ciałem a ruchem,
w przestrzeni zaprojektowanej w celach estetycznych i funkcjonalnych.

Ponieważ czas rozwoju filmu, tańca, fotografii i architektury jest podobny.
Jak właściwy czas pozwala nam kontemplować i patrzeć dalej, niż tylko na powierzchnię.

Taniec jest dla mnie narzędziem pozwalającym postrzegać przestrzeń poza moją wrażliwością.

Zlecenie realizacji tego projektu, dla uczczenia rocznicy powstania Kolegium Architektów na Teneryfie, jest dla mnie zaszczytem i kluczowym momentem w moim procesie badawczym dotyczącym ruchu i przestrzeni.
To była niepowtarzalna okazja, aby pracować nad jednym z symboli architektonicznych mojej wyspy.

Z tego powodu tym razem chciałem wyróżnić tancerkę Carmen Fumero (La Laguna, Teneryfa), jedną z czołowych postaci tańca współczesnego na krajowej scenie i, moim zdaniem, jedną z najlepszych artystek i twórczyń.

Za punkt wyjścia uznaliśmy modułowość budynku i jego funkcję punktu łączącego z miastem, osi kulturowej, wokół której koncentrowało się społeczeństwo stolicy.
W jaki sposób budynek funkcjonuje autonomicznie w każdej ze swoich stref i jak powstaje potrzeba otwarcia się na miasto, wzbogacając kulturowo stolicę.

Chcieliśmy stworzyć współczesną reprezentację, pokazać jakie uczucia budzi w nas ten budynek dzisiaj, jak jego użytkowanie na przestrzeni lat wpływa na jego formę i funkcjonalność.
Bądź uczciwy i na bieżąco z budynkiem.

W ten sposób stworzyliśmy projekt audiowizualny i fotograficzny, który jest wynikiem tego doświadczenia, tej rozmowy pomiędzy przestrzenią, obrazem i tańcem.

¿Por qué movimiento y espacio?

El cuerpo o más en concreto el movimiento tiene sentido dentro de un contexto espacial.
Ya sea natural o construido.
No hay razón o motivación de movimiento que no venga influido
por el espacio que habitamos, ya sea al bailar o caminar.

Durante mucho tiempo me centré en la naturaleza como contexto y
como fuente de inspiración para explicar ese movimiento.
Con el paso del tiempo, la arquitectura ha llenado mi curiosidad.
Convirtiéndose en el eje de mi investigación y obra.

Me interesa cómo la inspiración puede surgir de espacios construidos, de lugares artificiales.
Quiero descubrir cómo es la relación que surge entre el cuerpo y el movimiento,
en un espacio diseñado con fines estéticos y funcionales.

Como los tiempos de desarrollo son similares entre cine, danza, fotografía y arquitectura.
Cómo el tiempo adecuado permite contemplar y ver más allá que la simple superficie.

La danza, me sirve como herramienta para percibir el espacio mas allá de mis sensibilidades.

Este comisionado de obra, a razón del aniversario del colegio de arquitectos de Tenerife es para mí un honor, y un punto clave en mi proceso de investigación entre el movimiento y el espacio.
Ha sido una oportunidad única para poder trabajar en uno de los emblemas arquitectónicos de mi isla.

Por ello, en esta ocasión he querido contar la bailarina Carmen Fumero (La Laguna, Tenerife) una de las referentes de la danza contemporánea en el panorama nacional, y una de las mejores interpretes y creadoras a mi parecer.

Utilizamos como punto de partida la modularidad del edificio, y su función como punto de conexión con la ciudad, como eje cultural sobre el que orbitaba la sociedad de la capital.
Como el edificio funciona de manera autónoma en cada una de sus áreas, y cómo desde su interior surge una necesidad por abrirse a la ciudad, enriquecer culturalmente la capital.

Queríamos hacer una representación contemporánea, mostrar las sensaciones que despertó en nosotros el edificio en la actualidad, como el uso que se le ha dado con los años condiciona su forma y funcionalidad.
Ser honestos y actuales con el edificio.

Con ello creamos un proyecto audiovisual y fotográfico que es resultado de esa vivencia, de esa conversación entre el espacio, la imagen y la danza.