Mein Abschlussprojekt für den Kurs: Storytelling-Techniken um Botschaften zu übermitteln

Πάνω στην Γη υπάρχουν μόνο 2 άνθρωποι.

Εγώ και όλοι οι άλλοι.

Και εγώ έχω πάντα δίκιο.

Το εγώ μου μπορώ να το ορίσω μόνο σε σχέση με όλους τους άλλους. Χμμ!!…μάλλον με τον άλλον άνθρωπο.
Ξαφνικά γίναμε τρεις…Εγώ, όλοι οι άλλοι, δηλαδή εσύ, και ο τρόπος που βλέπω εγώ εμένα.

Ο τρόπος που ορίζω ή βλέπω εμένα θα το ονομάσουμε ’’Συνείδηση’’ μάλλον όχι, καλύτερα ’Εγώ ο Αόρατος’, είμαι αυτό το μέρος του εαυτού μου που βρίσκετε στο πιο σκοτεινό σημείο της σπηλιάς μου, είμαι αυτός που βλέπει, παρατηρεί εμένα και τους άλλους στην σκηνή του θεάτρου, που λέγεται ζωή πάνω στην Γη.

Το εγώ το ορίσαμε σαν σχέση,.. σαν σχέση που υπάρχει επειδή υπάρχουν και οι άλλοι.
Αν δεν υπήρχαν οι άλλοι, εσύ δηλαδή, δεν θα γνώριζα ποιος είμαι.

Αυτός ο άλλος άνθρωπος είναι ένας καθρέπτης. Όλη την ώρα μου δείχνει ποιος είμαι, ποιος ήμουν παλιότερα και ποιος μπορώ ή πρέπει να γίνω.

Κάπως μου φαίνεται πως στην τελική είμαστε μόνο ένα άτομο. Ούτε δύο, ούτε τρεις ούτε τόσοι, όσα τα άστρα του ουρανού.

Σαν αυτό το μεγάλο Παιδί, που ονομάζουμε Θεό~δημιουργό, να ένιωσε αυτήν την κατάσταση που ονομάζουμε μοναξιά και να έφτιαξε και την λύση.
Χώρισε τον εαυτό το του σε πολλά πολλά μικρά κομμάτια, ίσως και σε περισσότερα από τόσα, και όπως λέει περισσεύει ακόμα και για αλλά τόσα, επί τόσες και τόσες φορές,..
Τους πήρε την μνήμη και τα άφησε να γνωριστούν μεταξύ τους σε ένα μέρος που το λένε Γη, τα άφησε να παίξουν, να μαλώσουν, να πονέσουν, να ερωτευτούν,…και να μεγαλώσουν. Οι εμπειρίες να τους κάνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες, ώστε να είναι και ολοκληρωμένοι παίκτες, και μην νιώθουν μοναξιά όταν θα έρθει η ώρα, η μεγάλη ώρα να πάρουν θέση στο μεγάλο παιχνίδι, όταν θα έρθει η ώρα να τα μαζέψει πάλι κοντά του για να είναι πλέον παρέα.

Έτσι είμαι και εγώ εδώ και περιμένω μόνος, μαζί με εμένα και όλους τους άλλους, δηλαδή εσένα, να γυρίσουμε πίσω ,εκεί που πρωτοξεκινήσαμε, για να παίξουμε αυτό το μεγάλο παιχνίδι.

Στυλιανός